ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ κ. ΦΟΥΝΤΑ ΣΠΥΡΟΥ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ
Συνέντευξη κυρίου Φούντα Σπύρου
(οπλίτης ΕΛ.ΔΥ.Κ. το 1974)
________________________________
Μαθήτρια που συμμετείχε: Τριανταφύλλου Θεώνη (Νόνη)
Τόπος: Πλατεία Λυγιά Ναυπάκτου
Ημερομηνία: Σάββατο, 15/01/2022
________________________________
Κύριε Φούντα, είναι μεγάλη μας τιμή που σας συναντάμε. Σας ευχαριστούμε πολύ που δεχτήκατε να μας δώσετε αυτήν τη συνέντευξη.
Ερώτηση 1:
Πότε και πώς βρεθήκατε στην ΕΛ.ΔΥ.Κ.;
Απάντηση 1:
Κατ΄ αρχή σας καλωσορίζω· που ήρθατε εδώ στο χωριό μας. Νόνη μου θα σου πω. Εγώ πήγα στην ΕΛΔΥΚ, αφού παρουσιάστηκα στον στρατό στις 23 Γενάρη του 1973. Τα πρώτα μου βήματα στην εκπαίδευση τα έκανα στην Τρίπολη στο 11ο Σύνταγμα Πεζικού για 4 μήνες οπότε μετετέθην και πήγα στο 512 Τάγμα Πεζικού στην Ελευθερούπολη Καβάλας. Εκεί εκπαιδεύτηκα για τους υπόλοιπους 7-8 μήνες και τον Γενάρη του 1974, με το αρματαγωγό «Ρόδος» αναχωρήσαμε για την Κύπρο με προορισμό τη Λευκωσία και το Τάγμα της ΕΛΔΥΚ.
Ερώτηση 2:
Πριν τα γεγονότα του Ιουλίου είχατε κάποιες πληροφορίες ότι οι Τούρκοι ετοιμάζουν εισβολή; Αν «ναι» από που προέρχονταν αυτές οι πληροφορίες;
Απάντηση 2:
Εμείς σαν οπλίτες δεν είχαμε καμία πληροφορία ότι θα γίνει εισβολή. Οι αξιωματικοί που ήταν εκεί κάτω βεβαίως και το ξέρανε, αλλά τα απέκρυβαν.
Ερώτηση 3:
Ποιά ήταν τα αισθήματά σας όταν ακούσατε ότι οι Τούρκοι μπήκαν στο νησί και βρίσκεστε σε πόλεμο; Σε ποια κατάσταση βρισκόταν η ψυχολογία σας;
Απάντηση 3:
Τα αισθήματά μου όταν ήμουν εκεί στην Κύπρο και άκουσα ότι θα γίνει εισβολή ήταν ανάμεικτα. Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα ζήσουμε εμείς, οι νέοι τότε 20-21 χρονών ένα τέτοιο πόλεμο. Δεν περιμέναμε, δεν το είχαμε ποτέ βάλει στο μυαλό μας. Τα αισθήματά μας, όπως είπα προηγούμενα, ήταν ανάμεικτα.
Είναι γεγονός ότι κι όποιος πει ότι δεν φοβήθηκε θα είναι λάθος. Φοβηθήκαμε γιατί και εμείς τότε νέα παιδιά ήμασταν. Δεν είχαμε την εμπειρία ούτε του πολέμου, ούτε τίποτα. Όμως απ΄ τη στιγμή που μπήκες στη μάχη και είδες τον πρώτο συνάδελφός σου, συμπολεμιστή σου είτε να τραυματίζετε, είτε να σκοτώνετε μεθάς και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Πας κατ΄ ευθείαν στον εχθρό και τον κτυπάς οπωσδήποτε με σκοπό βέβαια την ανεξαρτησία του τόπου, όπου αγωνίζεσαι. Εντάξει, φοβηθήκαμε, δεν είναι ότι δεν φοβηθήκαμε, αλλά είπα, επαναλαμβάνω: όταν μπεις στο κλίμα και δεις τον πρώτο, τη σφαίρα που θα έρθει από τον εχθρό μεθάς, ξεχνάς. Ο μόνος τρόπος, σκοπός είναι πως να εμποδίσεις τον εχθρό σου.
Ερώτηση 4:
Πού πολεμήσατε;
Απάντηση 4:
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες. Σε επιθέσεις στο Κιόνελι, στην Κοκκινοτριμιθιά, στο κολλέγιο Grammar School (που ήτανε ένα σχολείο Ελληνοαγγλικό). Αλλά ο τραυματισμός μου επήλθε σε ώρα αμύνης, όταν προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ ανέπαφο, να μην το καταλάβουν οι Τούρκοι. Εμείς ήμαστε μια ομάδα ατόμων. Εγώ είχα επικεφαλής τον αρχιλοχία Μπενάκη, ο οποίος ήταν δίπλα μου και μου έδινε οδηγίες. Είχα τρεις απ΄ εκεί (στα αριστερά μου). Οι τρεις απ΄ εκεί (στα δεξιά μου) ήτανε νεκροί κι εγώ ο πιο βαριά, σοβαρά τραυματίας σαν σκοπευτής και ο τελευταίος απ΄ εκεί (στα δεξιά) ο πιο ελαφρά τραυματίας. Ο τραυματισμός μου επήλθε από βόμβα Ναπάλμ απ΄ τα αεροσκάφη της Τουρκικής δύναμης, όπου και τραυματίστηκα με εγκαύματα 2ου βαθμού στο πρόσωπο, όπως επίσης είχα και σπάσιμο του ώτος, ρήγμα στο αριστερό μου αυτί και εγκαύματα 2ου βαθμού στη μεσολόβιο πλευρά.
Ερώτηση 5:
Τι νιώσατε όταν βρεθήκατε στις μάχες;
Απάντηση 5:
Όταν είσαι στη μάχη πρωταρχικός στόχος σου είναι να μπορέσεις να κρατήσεις την εδαφική ακεραιότητα γι΄ αυτό που αγωνίζεσαι. Εμάς ο στόχος μας ήτανε να προσπαθήσουμε να απωθήσουμε τους Τούρκους προκειμένου να μη γίνουν οι Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι ή και να τους σκοτώσουν.
Ερώτηση 6:
Πείτε μας δύο λόγια για τις εμπειρίες σας από τη μάχη.
Απάντηση 6:
Η εμπειρία μου από τη μάχη, δεν έχω να πω τίποτε, το μόνο που είναι ότι έζησα εφιαλτικές στιγμές εγώ και οι συμπολεμιστές μου γιατί έτυχε να συγκρουστούμε και σώμα με σώμα, ξιφολόγχη με ξιφολόγχη του εχθρού. Πικρές οι εμπειρίες. Όταν είσαι στον πόλεμο τα πάντα ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν.
Ερώτηση 7:
Τί έλεγαν οι συμπολεμιστές σας;
Απάντηση 7:
Οι συμπολεμιστές μου έλεγαν αυτό που έλεγα κι εγώ· ότι εμείς δεν περιμέναμε ποτέ να πολεμήσουμε γιατί τα πράγματα τότε δεν ήταν και τόσο… ήταν πιο ανοιχτά, οι στιγμές ήταν καλύτερες. Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα εμπλακούμε με τους Τούρκους.
Ερώτηση 8:
Υπήρχε η κατάλληλη προετοιμασία για να αντιμετωπιστεί η εισβολή;
Απάντηση 8:
Δυστυχώς δεν υπήρχε η κατάλληλη προετοιμασία γιατί μας βρήκαν απροετοίμαστους από το πραξικόπημα που είχε προηγηθεί πριν μια βδομάδα και είχαμε έλλειψη οπλισμού. Ο οπλισμός μας ήταν ελαφρύς σε σύγκριση με τον οπλισμό των Τούρκων που ήτανε πολύ πιο σύγχρονος από τον δικό μας.
Ερώτηση 9:
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των συγγενών σας όταν έμαθαν για την εισβολή και κατάλαβαν ότι εσείς είσαστε μέσα στη «φωτιά» του πολέμου;
Απάντηση 9:
Δεν μπορούσα να δω τις αντιδράσεις των γονέων μου γιατί όταν εγώ τραυματίστηκα έμεινα άλλους 4 μήνες στην Κυπερούντα της Λευκωσίας. Η αντίδραση που αντιμετώπισα ήταν, όταν ήρθα, που με αντιμετώπισαν οι γονείς μου σαν εχθρό. Δεν με γνώρισα γιατί ήμουνα παραμορφωμένος απ΄ τον τραυματισμό μου.
Ερώτηση 10:
Μέχρι πότε μείνατε στην Κύπρο;
Απάντηση 10:
Μέχρι τον Οκτώβριο του 1974 όπου μετά ήρθα και υπηρέτησα το υπόλοιπο της θητείας μου στο 287 Τάγμα Πεζικού, στην Πάτρα.
Ερώτηση 11:
Όταν φύγατε από το νησί τί νιώθατε για όλα αυτά που ζήσατε;
Απάντηση 11:
Αηδία! Αυτό που ζήσαμε εκεί κάτω μας έβαλε στο μυαλό να πούμε ότι ο πόλεμος είναι πόλεμος, το να έρχεσαι αντιμέτωπος με τον συνάνθρωπό σου είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην ανθρωπότητα.
Ερώτηση 12:
Αισθάνεστε περήφανος που πολεμήσατε για την ελευθερία της Κύπρου;
Απάντηση 12:
Σαφώς και αισθάνομαι περήφανος γιατί (αυτό είναι που είπαμε προηγούμενα) έζησα μια εμπειρία που δεν την περίμενα ποτέ. Έκανα το χρέος μου εγώ και οι συμπολεμιστές μου για να μπορέσουμε να κρατήσουμε το νησί αδούλωτο.
Ερώτηση 13:
Το κράτος έχει τιμήσει εσάς και τους άλλους Έλληνες που πολέμησαν στην Κύπρο;
Απάντηση 13:
Καμία βοήθεια δεν μας ήρθε από το κράτος καίτι προσπάθησαν δύο φορές· μία επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με τον Τσοχατζόπουλο και μία με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τον κ. Μεϊμαράκη, οι οποίοι μας κάλεσαν στην Αθήνα, μας έδωσαν μια κορδέλα τιμής ένεκεν και οι δύο και τίποτε άλλο. Εκτός το ότι το 2020, τώρα πρόσφατα, που ο κ. Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδος τώρα, μας έδωσε τιμής ένεκεν 200 ευρώ.
Ερώτηση 14:
Επισκεφθήκατε ξανά το νησί της Κύπρου ή θα θέλατε να το επεσκέφθητε;
Απάντηση 14:
Επισκέφθηκα την Κύπρο το 2018 με τον σύλλογό μας της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου όπου εκάθησα 7 μέρες και την ξαναεπισκέφθηκα το 2004, επίσης έκατσα εκεί 7 μέρες. Είδαμε τα σημεία όπου είχαμε λάβει μέρος στον πόλεμο του 1974.
Ερώτηση 15:
Αυτά τα 47 χρόνια επικοινωνήσατε ποτέ με συμπολεμιστές σας εν ζωή, Έλληνες ή Κύπριους; Διατηρήσατε με κανένα επαφή;
Απάντηση 15:
Με τους Κύπριους συμπολεμιστές δεν είχα επαφές. Με τους Έλληνες συμπολεμιστές συναντιόμαστε πλέον κάθε χρόνο μέσω του συλλόγου που είπα προηγούμενα, τον πανελλήνιο σύνδεσμο Ελληνικής Δύναμης Κύπρου του 1974 και έχω αρκετές επαφές μέχρι και σήμερα.
Ερώτηση 16:
Σήμερα, 47 χρόνια μετά σκεπτόμενος τη θυσία τόσων παλληκαριών και βλέποντας τους Τούρκους να παραμένουν στην Κύπρο, ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του νησιού;
Απάντηση 16:
Θλίβομαι κυριολεκτικά που μέχρι σήμερα 47 χρόνια και πάμε και δεν έχει βρεθεί μια λύση και δυστυχώς, δεν προβλέπεται καμία λύση γιατί οι κυβερνήσεις της Ελλάδος καίτι προσπαθούν, δεν φέρνουν σε αίσιο πέρας ούτως ώστε να βρεθεί μία λύση δίκαια, ούτως ώστε και η Κύπρος να είναι Ανεξάρτητη και Ελεύθερη. Να μην είναι στο πλευρό ούτε της Αγγλίας, ούτε της Τουρκίας, ούτε της Ελλάδας. Ανεξάρτητο κράτος να έχει τη δική της κυριαρχία και να μην επεμβαίνει κανένας. Όπως είπα προηγούμενα ο πόλεμος είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην κοινωνία.
Ερώτηση 17:
Ποιο αντιπολεμικό μήνυμα θα στέλνατε σε εμάς τους νέους;
Απάντηση 17:
Ποτέ πόλεμος. Ειρήνη, Ειρήνη, Ειρήνη.
Ερώτηση 18:
Έχετε δει ανθρώπους να σκοτώνονται δίπλα σας ή να τραυματίζονται;
Απάντηση 18:
Είχαμε τον επικεφαλής λοχία, που ήτανε, και όταν από πολυβόλο τριαντάρι browning των εχθρικών στρατευμάτων του έριξε μια σφαίρα, εδώ στο μέτωπο και έπεσε στην αγκαλιά μου. Ο οποίος διακομίστηκε στο Νοσοκομείο και έμαθα τώρα τελευταία, όταν πήγα στην Κύπρο, ότι έζησε και τον συνάντησα, τον εβρήκα και είπαμε πολλά.
Ερώτηση 19:
Εσείς όταν τραυματιστήκατε και ήσασταν στο Νοσοκομείο, πώς τα ζούσατε όλα αυτά; Τί ακούγατε;
Απάντηση 19:
Εγώ όταν τραυματίστηκα ένιωσα χειρότερα απ΄ όταν… καλύτερα να έπαιρνα μέρος στον πόλεμο, παρά να ήμουνα εκεί που ήμουνα· στο Νοσοκομείο και δεν θα μπορούσα να αντιδράσω. Δεν μπορούσα να προσφέρω καμία βοήθεια, να εμποδίσω τον εχθρό. Ήτανε τραγική η κατάσταση.
Νοσηλεύθηκα στην αρχή στη «Δάφνειο» κλινική (δεν ξέρω αν την ξέρετε, εκεί στην Κύπρο), μετέβειν μετά στο σανατόριο της Κυπερούντας, όπου εκεί ανάρρωσα και τον Οκτώβριο του, όπως είπα, του ΄74, μη δυνάμενος να προσφέρω, όπως μου είπαν ο γιατροί, υπηρεσίες με έστειλαν εδώ στην Ελλάδα.
Ερώτηση 20:
Απ΄ τους συμπολεμιστές σας τί ακούσατε. Δηλαδή, μετά, όλο αυτό που νιώσανε, πώς το αντιμετώπισαν; Πώς το θυμούνται; Μας είπατε τη λέξη «αηδία». Φοβερή! Οι συμπολεμιστές σας πώς νιώθαν; Τί ακούσατε για όλα αυτά;
Απάντηση 20:
Τα ίδια. Για προδοσία μίλησαν όλοι και μιλάνε ακόμα και συνεχίζουν να μιλάνε. Ήτανε προδοσία από τη χούντα Ιωαννίδη περισσότερο και λιγότερο του Παπαδόπουλου, γιατί ο Ιωαννίδης έριξε τον Παπαδόπουλο και ανέλαβε τα ινία αυτός με την προοπτική ότι θα είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, για να ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα, πράγμα το οποίο όμως αυτό δεν έγινε ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνει γιατί το καλό παιδί της Ευρώπης είναι η Τουρκία. Γι΄ αυτό. Και όπως είπαμε και προηγούμενα, το μέλλον της Κύπρου, σε ότι αφορά την ανεξαρτησία, το βλέπω ζοφερό. Μακάρι να ζήσουνε οι ανθρώποι. Εγώ όπως πήγα και είδα τώρα, έστω και διχοτομημένη που ήτανε η Κύπρος, έχει κάνει καλά βήματα για να προχωρήσει. Αρκεί να μην έχει στο κεφάλι της, όπως είπαμε προηγούμενα τον εκάστοτε ή Άγγλο ή Τούρκο ή και Έλληνα, ακόμα, ακόμα. Απλά να έχει καλή συνεργασία με την Ελλάδα γιατί Έλληνες είναι και οι Κύπριοι, Έλληνες είναι και εδώ και τίποτε άλλο. Να μην επιβάλλει τον λόγο του ο μεν στον δε.
Ερώτηση 21:
Μας είπατε ότι όταν ήρθατε οι δικοί σας δεν σας είδαν με καλό μάτι; Επειδή τραυματιστήκατε;
Απάντηση 21:
Όχι. Δεν με γνωρίσανε. Δεν με αναγνωρίσανε και ο πατέρας μου (μακαρίτης είναι) και η μάνα μου και ο πατέρας (μου έχουν πεθάνει). Ιδιαίτερα ο πατέρας μου μόλις με είδε, με έφερε ένας δικός μου φίλος που ήμαστε συμμαθητές στο σχολείο και μόλις ήρθαμε του λέει: «Μπάρμπα Νίκο, μπάρμπα Νίκο σου έφερα τον γιό σου» και ο μακαρίτης ο πατέρας μου, επειδή δεν πίστευε ότι εγώ είμαι ζωντανός του λέει: «Και συ με κοροϊδεύεις;». «Μα δεν τον βλέπεις» του λέει «τον γιό σου». «Δεν είναι ο γιός μου αυτός» είπε ο πατέρας μου, και μετά από λίγο αντελήφθην πλέον, έστω και όπως ήμουνα παραμορφωμένος, ότι είμαι ο γιός του. Ε, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και για κλάσματα του δευτερολέπτου όλοι οι χωριανοί μαζευτήκανε στο σπίτι (εκεί που σας έδειξα, λίγο πιο πάνω το πατρικό μου είναι).
Ερώτηση 22:
Τις τελευταίες δεκαετίες κάνουν λόγο για μια λύση ομοσπονδίας, δηλαδή να γίνουν δύο κρατίδια στην Κύπρο. Τώρα, εσείς που πολεμήσατε στην Κύπρο, για την ελευθερία της, πως σας φαίνετε αυτό;
Απάντηση 22:
Δεν μ΄ αρέσει ομόσπονδο κράτος. Το δίκαιο θα ήτανε να σηκωθεί να φύγει η Τουρκία απ΄ εκεί και να μείνει η Κύπρος όπως ήτανε. Δεν το θέλω ποτέ να είναι ομόσπονδο κράτος, να είναι μες την Κύπρο και κράτος της Τουρκίας. Εμείς αγωνιστήκαμε γι΄ αυτόν τον λόγο. Δεν μπορέσαμε, δεν τα καταφέραμε. Αλλά κάναμε ό,τι ήταν δυνατόν για να τον απωθήσουμε, να φύγουν απ΄ εκεί. Γι΄ αυτό δεν μ΄ αρέσει αυτή η λύση. Εγώ θέλω λύση: κυρίαρχη, ανεξάρτητη Κύπρο. Τελείωσε.
Ερώτηση 23:
Είχατε καθόλου επικοινωνία με συγγενείς (όταν ήσασταν στην Κύπρο);
Απάντηση 23:
Καμία. Είχαν κοπεί όλα τα τηλέφωνα, δεν υπήρχε καμία επικοινωνία. Προσπάθησα κάποτε να πάρω ένα τηλέφωνο. Ούτε οι γονείς μου είχαν τηλέφωνο εκείνη την εποχή. Ένα γείτονα είχαμε να πάρω και τον επήρα, πήγε, τα ΄πε στους γονείς μου, αλλά λέει δεν τον πιστεύανε γιατί άμα ήταν, λέει, θα ΄παιρνε στη θεία του. Είχα μία θεία… «Ψέματα λέει, δεν είναι ο γιός μου». Ε, μέσα του ο πατέρας μου πίστευε ότι ζω, αλλά εκείνη την εποχή ήταν όλα… δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις. Εξ άλλου εκεί, η CYTA που λέγαμε τότε, την είχαν κόψει οι Τούρκοι. Δεν αφήνανε να επικοινωνήσουμε, με τίποτα.
Ερώτηση 24:
Απ΄ τους συναγωνιστές σας, αν έχετε ακούσει, όταν ήρθαν στην Ελλάδα, πώς τους αντιμετώπισαν οι δικοί τους, οι χωριανοί τους;
Απάντηση 24:
Κατά τους γονείς όλοι ήτανε ήρωες, αυτοί που πήγανε κάτω. Κατά τον κόσμο, αρκετό κόσμο, πιθανόν απ΄ ότι έχω ακούσει τουλάχιστον, να μας λένε και προδότες. Γιατί; Επειδή μας έστειλε η χούντα, άρα για να σας στείλει η χούντα πάει να πει ότι είχες δεσμούς με τη χούντα και σε έστειλε κάτω. Εγώ το ερμηνεύω διαφορετικά: άμα ήμουνα χούντα δε θα με έστελνε. Θα με κράταγε να με έχει μαζί του. Άρα αυτό δεν ευσταθεί. Τελοσπάντων.
Ερώτηση 25:
Εσείς όλα αυτά τα χρόνια πήρατε κάποια σύνταξη από το Ελληνικό κράτος ως τραυματίας;
Απάντηση 25:
Καίτι ο σύλλογος μας έχει κάνει, από το 1976 που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα, όλες τις ενέργειες προκειμένου να συνταξιοδοτηθούμε, μας τις απέρριπταν όλες οι κυβερνήσεις. Γιατί μέχρι και σήμερα θα πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν έχει αναγνωρισθεί ότι έγινε πόλεμος στην Κύπρο.
Ερώτηση 26:
Όλο αυτό σας επηρέασε καθόλου, γενικά στην ψυχολογία σας κατά τη μετέπειτα ζωή;
Απάντηση 26:
Το σύνολο των οπλιτών που είχαμε πολεμήσει στην Κύπρο είχανε ψυχολογικά προβλήματα. Είχανε και έχουνε. Πολλοί έχουν ήδη πεθάνει και πολλοί νοσηλεύονται σε ψυχιατρικά ιδρύματα. Τώρα, σε ό,τι αφορά την ψυχολογία τη δική μου… να πω μόνο ότι όταν ήρθαν να μας απονείμουν στο Λουτράκι μια πλακέτα επειδή συμβάλαμε στην Κύπρο, εμένα το όνομά μου δεν συμπεριλαμβανόταν μέσα για να πάρω τιμητική πλακέτα. Και λέει ο επικεφαλής της δύναμης εκεί: «είναι κανείς που δεν πήρα το δίπλωμά του;». «Εγώ» λέω. «Πώς λέγεστε;». «Φούντας Σπύρος». Ψάχνει. «Εσείς φαίνεστε εδώ στη λίστα ότι είστε νεκρός» λέει, «θα κάνουμε τις ενέργειες να το πάρετε». Κα εκείνη την στιγμή ακριβώς περνάνε αεροπλάνα από πάνω. Τη στιγμή που περνάνε τα αεροπλάνα εμείς βουτήξαμε κάτω απ΄ τον φόβο μας. Εμένα μου έμεινε τουλάχιστο για 5 χρόνια αυτό το πράγμα. Και εδώ που ερχόμουνα άκουγα αεροπλάνο και έπεφτα. «Αεροπορία» που λέμε. Δεν μας έφυγε. Εντάξει, τώρα τα προβλήματα υπάρχουνε, τα ψυχολογικά προβλήματα.
Ερώτηση 27:
Κύριε Σπύρο, όταν έγινε το πραξικόπημα στην Κύπρο, η μονάδα σας κλήθηκε να κινηθεί προς το προεδρικό; Και τί κάνατε;
Απάντηση 27:
Μας δώσανε εντολή, κινηθήκαμε με τα REO και με τ΄ αυτοκίνητα να πάμε να χτυπήσουμε τα γυναικόπαιδα που ήτανε στα μπαλκόνια έξω και κοιτάγανε να δουν τι συμβαίνει γύρω τους. Εμένα μου έδωσε εντολή ο διοικητής να πάω να χτυπήσω το μπαλκόνι με τα παιδιά.
Δεν σκόπευα. Σκόπευα στον αέρα. Δεν μπορούσα να κάνω αυτό το πράγμα που μου έδωσε εντολή, μου έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και μου είπε: «εσύ ο ελεύθερος σκοπευτής, που είσαι επιλεγμένος, δεν μπορείς να κτυπήσεις εκείνο το σημείο;». «Εγώ δεν μπορώ» λέω, «έτσι μπορώ να κτυπήσω». Δεν είναι μόνο εγώ. Και άλλοι συμπολεμιστές μας το ίδιο κάνανε. Δεν ήτανε κανένας που να έχει την κακία να χτυπήσει τον Κύπριο ή τον Έλληνα τον συνάδελφό του της Εθνοφρουράς. Ε, τραγικά γεγονότα, τα οποία είπαμε, προήλθαν όλα από τη χούντα. Η προδοσία έγινε μέσω χούντας. Τα ΄χω πει κατ΄ επανάληψη σε συνεντεύξεις οπουδήποτε, σε βιβλία τα έχω γράψει. Εμάς μας θεωρούνε, λέει, χουντικούς. Αν είναι δυνατό, εμείς που προσπαθήσαμε να προασπιστούμε τα εδάφη, την ανεξαρτησία της Κύπρου. Δυστυχώς. Λάβαμε μέρος στο πραξικόπημα. Το κάναμε παρά τη θέλησή μας.
Ερώτηση 28:
Αλλά παρ΄ όλα αυτά εσείς σκοπεύατε…
Απάντηση 28:
…τα ύψη, τα ύψη. Επάνω. Ε, ένα μήνα φυλακή!
Σχόλια